Farsça “renk”, “boya”, “kan”, “utanma” gibi anlamları olan “reng” kelimesi Türkçeye “renk” olarak geçmiştir. Dilimizdeki renklerin anlamları ve kökenleri ise şöyledir:
Mavi: Arapça “su” anlamına gelen “mâ”dan “mâî” (su renginde, suyla ilgili olan, suya benzeyen). Türkçeye “mavi” olarak geçmiştir.
Pembe: Farsçada “pamuk” ve “pamuk çiçeği” anlamına gelen “penbe” kelimesinden “pembe” olarak dilimize girmiştir. Pamuk çiçeklerinin başlangıçta açık kızıla çalan renklerinden ismini almıştır.
Yeşil: Türkçedeki “taze”, “diri” anlamındaki “yaş”tan “yaşıl-yeşil” dönüşümüyle günümüze gelmiştir. Bitkilerdeki canlılığı anlatmada kullanılırken anlam genişlemesiyle renk ismi olmuştur.
Kırmızı: Arapça “al”, “kızıl” anlamına gelen “kırmıs”tan “kırmızı” olarak dilimize girmiştir. Eski Türkçede “kızıl” kullanılmıştır.
Lacivert: Farsçada koyu mavi renkli bir taş için kullanılan “lâciverd” kelimesinden geçmiştir. Eski Farsçada “lâjverd”, Sanskritçede de “koyu mavi” anlamında “lajavarta” olarak geçer.
Mor: Farsça “demir pası” anlamındaki “mûr” kelimesinden gelmiştir.
Sarı: Eski Türkçe “sarı boya” anlamındaki “sarığ”dan gelmiştir.
Bej: Fransızcadaki “beige” kelimesinden gelmiştir. Bu ismi koyun yününün renginden almıştır.
Kahverengi: Bildiniz “kahve”den. Farsça “gahvai reng”ten dilimize girmiş.
Gri: Fransızca “açık kül rengi” anlamındaki “gris”ten Türkçeye girmiştir.
Siyah: Farsça “kara” anlamındaki “siyâ”dan gelmiştir.
Beyaz: Arapça “beyâz” kelimesi “süt” anlamındadır. Aklık bildiren nitelemeler için de “beyaz” kullanılmıştır.
Kaynak: kelimelerinsoyagaci.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder