Ağanın biri; çobana “100 koyun” teslim eder... Yıl sonunda koyunları teslim alacak, “çoban”ın parasını da o zaman ödeyecektir.Aradan bir yıl geçer.
“Hesap görme” zamanı geldiğinde, ağa, çobanı eve çağırıp der ki;
“Koyunlar ne alemde?..
Doğuran veya ölen var mı?”
Çoban başlar hesap vermeye;
“Ağam; yağmur yağdı, gök çatladı, 72’sinin ödü patladı.
Önden gitti baş toklu, arkasından gitti beş toklu.
10’unu verdim kasaba, 10’unu da katma hesaba.
Kurt kaptı birisini, birisinin de getirdim derisini...”
O anda “yemek” yemekte olan ağa, o kadar kızmış, o kadar öfkelenmiş ki; sofradaki “yoğurt kâsesi”ni alıp, çobanın suratına fırlatmış!..
Tabiî;
Çobanın yüzü bembeyaz yoğurtla kaplanmış!..
“Pişkin” çoban;
Büyük bir “yüzsüzlük”le;
“Şükürler olsun” demiş;
“Bu hesabı da yüzümün akıyla verdim!”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder